Pȯis pa-vī́lkatõksõks. Ikš perīmīez, tämā (u) m rīļõn, ku täm pȯis um lāška. Jegā reid perīmīez īeb kuodāj lōda jūr, vel paļļõd jālgadõks, un pȯis rūoikõb mõtsõ neiku, bet sōb mõtsõ – perīmīez mõtsās je’dsõ. Bet ni ta ī’d ūomõg īeb vaņțļõm: kui se nei võib vȱlda, kui ta sōb je’ddõ? Nä, ta īeb vȯdlõm täpand tagā. Un tämā nǟb, ku perīmīez tulāb tubāst u’ldzõ un ni, kus sigād attõ nei nuotingõnd, lǟb sīnõ, ējtab iļ pǟ un ni (u) m vīlkatõks vaļmõz un ni panāb jedspēḑõn. Un ni ka pȯis neiī́ž, lǟb sīņõ un tīeb neiī́ž. Bet ni (u) m perīmīez ju rišting tegīž, mõtsās, bet pȯis aizailõb, mittõ midāgõd äb tīeda, mis ni (u) m tīemõst, ni (u) m suižnō’gõ sǟlgas. Un ni jõvīst, ni pū jūs. Perīmīez: kus ni pȯis um? – pȯis ni pīlõb kōgiņ (~ kougõn) pū tagān. Ni (u) m kīlma, ni itkūb. Perīmīez ni jelāb un äb tīeda, kus pȯis ni u’m. Un ni perīmīez sīeb lȭnagiži. Ni tulāb jū’rõ un viņīkšõb, zūjnõb piersta. Un ni perīmīez lǟb nei kõ’zzi kuodāj, ku ni pȯis äb ūo mõtsās. Un ni kizūb, kus pȯis um. – Pȯis kuonnõ äb ūo. Bet ni amād lǟbõd ma’ggõm – ikš ulūb lä’b tagān. Perīmīez lǟb lä’b jūrõ: kis täs (~ sǟl) nei rǟkõb? Kītõn: „Voi siz sinā äd tund, ku minā ju (u) m sin pȯis, “ un tämmõn vȯļļi nei kīlma. Un iskītõn tikkiž. Un ni (u) m perīmīez võttõn, nuorīļõn un ra’bbõn kuolm kõrd iļ pierz – un ni (u) m vȯnd kōskõnō’gõ mōsõ. Ta (u) m opātõn, kui um tīemõst, – mis sǟl um vȯnd tīemõst, siedā m (a) äb tīeda jo kōgaz. Un pȯis pierrõ siedā kunāgõst äb ūo emīņ nei tīend.
