Un ni se būoḑnikā nai lǟnd īd ūoņdžõl būoḑõ. Ni tämā nǟb, ku būoḑš um moštagõd seļļi sūr krupā, krupā būoḑš! Ni tämmõn vȯnd tulī́ņ mīelsõ, ku se līb se vanā blē’ḑ. Nei tämā võttõn lūdõ vard un pand iļ šǟlga. Nei se va krupā īekõn un uzreíz ukst uldz. Un ni ta vȯtšõn, ni ta vȯlks ra’bbõn täm mōzõ – äb ūo sōnd kä’ddõ. Ni ta kūldõn, mis sīe vanā naiskõks ni vȯnd, ku se slava ju (u) m vȯnd, ku ta ēņšta pa-krúpaks ju nuotīeb. – Un ni vȯnd vanānai ūoņdžõl lovāl: sǟlgalū kațki, doktār tagān. Pitrõg (Pr 38) Maŗi Šaltjār (s 1860) 14. VI. 1922