Min mīen vȯļțõ mūžõm seļļist mieražād, ku tämmõn vȯļ ka’llõ mūžõm, – nei rițțig uzpaštõd ažād. Un ni sōbõd īd mīekõks rōz strīḑõ, un ni ka’ddõbõd kalād järā, ni võrgõz äb lǟtõ emīņ neijen kalād. Un viedāb va’ddõ un k (u) äb ūo lešte, un viedābõd tuoiskõks kūorõkst – tuoizõn um lešti, bet tämmõn attõ mier kōvõd un va rōda si’dsitād, mis kuoig um ulzõ viskõn. Siz ta lekš īd kovāl (~ kovāld ro’ud) jūr, sai ainõ, apspritsiz võrgõd un vadād – un ni vȯļ neiī́ž tāgiž un tuoiz mīen vȯļ veiti. Pitrõg (Pr 32) Maŗi Šaltjār (s 1860) 13. VI. 1922