Ikškõrd um ikš perīmīez ki’llõn nu’rmsõ. Un ni tulāb seļļi vīesõl (~ tūļ) jūrõ, kis kīerõb sīe mō un sīe sīemt (õ) tikkiž ku’bbõ un vīb gaisõ. Un ni se perīmīez um rõkāndõn kovāld ro’u (d) kõks, mis ni laz tīegõ: vagā āigaks lǟb kīlam – un nei um tōvaž jūs, neika ta lǟb nurmõ. Ni opātõn se kovāl mīez tämmõn, laz ta võtāg jõvā vaimõz duņtš eņtšõn īņiz, jõvā, seļļiz sūr, un ku ni lǟb, vaņ īrgõl se mō sīemtõks nei daņtšõ nei, siz sīņõ si’llõ laz ta viskõg sīe duņtš. Un nei ta ka um tīend. Un īd tuoiz perīmīen at ailõnd doktār tagān, ku perīmīez um eņtš nurmsõ sa’ddõn mōzõ un duņtš sizāl. Un se vā vȯļ še buŗā. Tämā um ka’d, t (a) äb tō’ nuovēļõ, ku tuoizõn ka um midāgist, täm (a) äb nuopeļ ī’ž mittõ midāgist sǟl. Pitrõg (Pr 30)