Mōŗjemā sōnas. Ikš pȯis Pitrõgõld um lǟnd īd pūolpǟva ȭdõn o’bbõ pimdõs Nittõl sounõ – nänt eņtšõn iz ūo. Ni tämā kūlõb, ku liebūb sōnas neiku. Ni ta lǟb sōna uks tagān, nutāb: „Kis sǟl u’m?“ Bet äb rõkānd vastõ. Un ni tǟmā lǟb sounõ si’zzõl. Ni tulāb vastõ naistpūoļi, kērabi villi immer, mingist ta äb ūo nǟnd nei knaššõ, vālda gūngaserk un nei pīenõd jālgad (ta võttõn nei sīe gūngaserk ildzõ) . Un se pȯis ädāgõn jarā, ku seļļi rišting. Bet se naistpūoļi nei lǟb ukš jūr un uzreíz kadūb jarā, äbíț äb tīe ukš vāldiž. Un ni se pȯis ailõb, tu’bbõ rūoikõb lǟ’dõ, ni (u) m seļļi irm sǟlgas. Un ni kītõb tubās, kui tämmõn um vȯnd, un ni amād brīnõbõd. Un siz ne nei attõ nuorēkõnd, ku um Mōŗjemā vȯnd, – viedūd un tikkiž nei knašsõ ku um jettõd.