Siz perīnai um tiend īd roudiz uks vāldiņ, un ne kolmskiņ attõ ielǟnõd sūrõ zōlõ. Skrūodiļ ka um tōnd lǟdõ lōda jūr vaņtlõm. Un pǟgiņ võlidi ka attõ kuolõnd järā. Perīnaiz tidār ka um järā kuolõn. Perīnai um tund skrūodiļ jūr räukõs: “Mikš-pierāst sa nei teid?! Voi ma sin veitsõ konnõ āndiz võita siedõ! Kus ni mēg sōmõ? Se se kuož šet vȯļ, kus ma vel sai.Un mis mīez kītõb, ku tidār äb lī, tidār um pagālam?! Kis eņtš jengõ (~jõng) no-āndiz mäd kēņigõn, ne tikkiž täm ȭdõg attõ pagālamõd. Ma ka tōž andõ, bet voņ, ku iz nuo-ānda.” Skrūodõr um kītõn: “Paldīes jumālõn! Ni līb min niemõn ka emițõn semḑi un iļdžemḑi! Kus perīnai um iend, siedā t (a) äb tīeda. Kr 45