Ni um tappõn niemõd mǭzõ. Nai sǭtõb, laz ta läk sie vȯzā jarā pilsǟtõ. Ni ta broutšõb. Ni tulab tämmõn vastõ piņīdi un ne utābõd of-of. Un ikš um vȯnd selli sūr īd-silmi (~ īd sīlmaks) piņ. Ni ta um irgõn piņidõks sǟdõ sieda vȯzzõ, kui-jen āndabõd tä’mmõn. Un se ikš-šīlma-pi’ņ um kītõn “of!” – “Nänä’, ku sa tō’d, siz ma sin āndab sie vȯzā.” Ni ta um gǭ’žõn rieggõ (z) immõr, laz piņīd siegõd ni. Uomõg ta tulāb rō’tagān. Ikš-šīlma-piņ vēl sīeb jūrõ. Ni ta kizūb sie kä’dst: “Maksa min rō’!” Bet se utāb set vastõ of-of. Ni Gušt īrgõb ra’bbõ tǟnda. Piņ ailõb kodai, ta tagān. Piņ ailõb ōjõ si’llõ – tämā täiz pūkõks tšoškūb (~siskāb) tǟnda un ōŗõb: “Ānda rō’, īd-sīlma, ānda min rō’!” Sǟl ōjõ um vȯnd ikš īd-sīlma miez, um paikõn ōjõ un se um mõtlõn, ku täm kä’dst kīzub siedā rō’dõ. Se kītõb: “Mis sa tō’d, äb uo sinnõn rō’dõ āndamõst!” Gušt set ōŗõb: “Ānda min rō’!” Ni sīen vanā-miez um vȯnd kolm kopīkt jūs, andõn tämmõn se kolm kopīkt. Gušt um vȯnd luštīgõl un um lǟnd kodai. Nai um īrgõn räukõ, ku sīeks äb sō ūdtõ nīemõ. Siz rovz āt sa-eitõnd rō’dõ tä’mmõn, siz um nuovȯstõn ūd nīem. Siedā ma varbūt ku lugīz kah.   Kr 11 Vanād-ro’vz āt lǟnõd sounõ. Näntõn um kīlma ve’ž piepūtõn. Knaš kū-val-āiga um vȯnd. Ne āt sōtõnd, laz neitst läkkõ sōm vietā. Se äb uo lǟnd, um kītõn, ku tämmõn um irm. Ne naist at kītõnõd: “Nei knaš kū-va’l-āiga, sinnõn vel irm!” Ta um kītõn: “Kū-val um räd piergõs!” Neitst um võttõn sō’m (!) . Un nei kū võttõn täm ilzõ-sǟl ta pīlõb cel paldīņ (~nei ta pīlõb kūsõ) .