Un ni se kīetiz siedā rokkõ un ne kakš lekšta mõtsõ meḑḑõm. Ni tuļ sīest mõtsast ulzõ selli piški-piški mīez, īds käds vȯļ viedrēja (~ viedbōļa) un tuoiz käds āinadkūj, tuļ sīez mȯizõ un lekš eņtš ǟrgadõn sīedõ āndam. Ni ta lugūb, bet täm pūtõb ikš ǟrga. Un se piški mīez vȯļ se kurē. Se vȯļ vaksā pitkit mīez un kīndõr pitkit abbõnd. Un ni se võtīz un nopieksīz siedā mägmūrdajid. Ni tuļțõ kuodāj kakš tuoista veļļõ. Ni ne ūoņdžõl nūzizt ilzõ un lekšta taļļõ un võtīzt toiz ǟrga, tapīzt mōzõ un jetīzt sīe tamkīskiji tegīž kuodāj. Ūoņdžõl ne võtābõd kuolmõz ǟrga taļšt ulzõ un tapābõd mō, kakš lǟbd mõtsõ un jetābõd sīe piškiz kiuv (kiv?) kōžiji kuodāj. Tegīž tuleb piški mīez un pōlab, laz āndag tämmõn kah siedā rokkõ kōļõ. Un siz pieksīz tǟnda neijen un kītiz tämmõn: “Või nei sa pieksīzt min veļide/ õ (veļīdi?) un ni minā piški vālda jērnõz sinnõn tikkiž sīe attīeb!” Un piški mīez pōliz, laz laskõg täm vāldiž. Un tämā lekš, pidīz abbõnd vizzõ un lekš täm īņe. Ne tuļțõ mõtsāst kuodāj. Ni ta kītis: “Nustā sinā, mägnustāji!” Se ka iz või mitte noļiktõ. Min izānd um väggi rujā. Tämā äb või kūldõ, ku tēg nei dikti ourõt.” Kiuv (kiv?) kōžiji kītiz sīe naizõn: “Ānda eņtš tidār, sin izānd min tõitiz!” Jemā iz ānda. Kiuv (kiv?) kōžiji kizīz: “Kus um sin izānd?” Ni ta vīž täm sīņõ, kus se izānd magīz.
