Mȯiz-izānd īž um mõtsās vȯnd lūomidi vȯtšõs munt izāndõdõks. Ni izānd tulāb kuodāj. Nu, ni munt izāndõd kītõbõd, ku ni um ailõmõst tagān. Ni ne astābõd ibbist sälgõ un ailõbõd tagān. Täm eņtš izānd lǟb sīe mīen tagān, kis ni pietiz ulz. Mīez nǟb, ku tulāb ratstõs tagān. Nu, ni ailõb riekaigõ, panāb mitš mōzõ un pidāb siedā kibārt. Mīez lǟb pidām, un nei ta sōb ibizõn sälgõ un ailõb jedspēḑõn. Izānd lǟb kuodāj, kītõb jemāndõn: “Ma āndiz ibīz ka vēl.” Bet mīrnikā lekš eņtš muļkiz naiz jūrõ tāgiž un jelāb vel paldiņ. Sr. 2. Mīez nǟb spūokidi
