Un ni se tidar um kazzõn sūrõks. Nu, ni irgõbõd brūțganad käuvõ. Ni neitsõn um pīļõmist sǟl sies tubas. Nu ni grāf eņtš tidar vīb siedõ tämmõn siezõ piškiz tubbõ. Tidar tulub kuodaj, kītõb, ku Vēškiņ um vägi knaš sǟl. Ni se pȯis tulub kuodaj un jemand kizub, u ni um pagalam. Un ni pȯis vīb siedõ. Pȯis tulub kuodaj, ni grāf kizub, u um ka knaš se täm tidar. Pȯis kītõb vastõ, ku um nei näijouk täm tidar. Spiegeļ kītõb, ku um jels, bät knaš. Noh, ni kizub täiz: “Või min tidar äb uo knaš?” Ni spiegiļ kītõb ku: “Sin tidar um nei näijouk ku … um Vēškiņ um knaš glāziz nīns.” Un nei se grāfnai sai kõzizõks, ei rujaks un kuoliz jära. Bät Vēškiņ ei sīn glāziz nīnõ. Un sǟl ikš nuoŗizand täm võtiz pa nāizuks (~nāizuks) , un nei ta paldīņ jelab, aš ta äb uo jära kuolõn.