(358) PZ-1 Ikškõrd voļ ikš izand. Un ta jeliz eņtš jemandõks. Näntõn voļ vägi knaš tidar. Un se jemand kuoliz jära un se izand īrgiz sieda tidart pa brūțõks piddõ. Un ni ta väggi jennõ itkiz, se tidar. Se jema nä’gțiz uns, algõ ta itkõg nei jennõ, laz ta pang eņtšõn tiem käp, sizald-klõkštõb un uldõ-klõkštõb un lä’b küļgõ. Siz laz ta läk īž sizzõl, laz ta utag siedõ un ārnõd un rōdõ īņiz (~īniz) un siz laz ta pālag ro’ustõ, kis vīb miernäggõ sie käp un siz laz likkõg mierrõ sizzõl sie käp ama tämkõks – un kus siz tūļ ajab aigõ, sǟl siz līb. Un nei se tidar ka um tiend.Ta um īdõ paikõ lǟnd, se käp aigõ. Ni ta rāz pieviedab sie käp un ni ta lǟb ilz votšõm, aga aga um mingi jel. Un ta um uzlǟnd īd moizõ. Un sǟl um jellõn ikš nuoŗizand. Un ni ta um pa’llõon aga aga sāks täm jūs dienimist. Un ta um pievuttõn sie neitst. Bet jema ka tämmõn um vond, sie izandõn. Un ni ta um tǟnda iepiddõn selliz juvaks. Un sǟl um vond klu’b kah. Un se nuoŗizand um kītõn, laz ta ka läk.