Ne’i ne ve’l paldīž kǟ’bõd – sǭtõn piškīz kuŗēks je’dsõ un tikkiž ēļ nänt tagān. Ne vȯtšõbõd, ku sǭks te’iž mingiz eņtš kä’ddõ ne’iī’ž ku sīe perīmī’e. I 1924 Alfred Damberg, 9. III 1909 Sr 97 Kīlaji Ikš perīmīez u’m ki’llõn sīemtõ. Tä’mmõn pi’ddõz u’m lǟ’nd ikš vanā mīez. Vanā mīez u’m tēriņtõn perīmīestõ jumāl a’bkõks, bet perīmīez ä’b ūo savõttõn tä’m tēriņtõmist un mõtlõn, ku vīļa nokazāji ne’iī’ž bäs jumāl a’bbõ. Vanā mīez u’m lǟ’nd je’dspēḑõn smagā sidāmõks. Ku ni u’m attund si’gžõ, si’z sǟl, kus vanā mīez u’m lǟ’nd i’ļļõ, u’m vȯnd seļļi vīļa, ku lušt u’m võnd nǟ’dõ. Mūs u’m vȯnd set āina. Ni perīmīez u’m apvõttõn, ku ta savõtāji tikkiž, missõks tǟnda tēriņtiji.