Perīmīez u’m lǟ’nd tīe jūr. Ta u’m vȯnd vä’ggi joutõm; sīestõ ta ka u’m võttõn kuijõ leibõ īņõz, juo mūdõ tä’mmõn ä’b ūo vȯnd. Ku ta u’m nuolǟ’nd eņtš tīe jūr, si’z ta u’m pand eņtš lēbakuoţ pȭzõz un irgõn strǭdõ. Attund lȭinagisāiga. Ta u’m lǟ’nd pȭzo jūr võtām eņtš lēbakuoţ, bet siedā ä’b ūo e’mmit vȯnd. Piški kuŗē u’m daņtšõn pȭzõ tagān un vȯ’dlõn, ku perīmīez īrgõb vannõ, ku tä’m lēbakuoţ vȯļļi järā salāndtõd. Bet perīmīez u’m kītõn ”Mingi līb järā võttõn, kis tǭ’ž sīedõ” – un lǟ’nd tijā ma’gkõks tīe jūr. Seņtš piški kuŗē u’m a’ilõn eņtš pavēļnikā sǭtõn jūr un kītõn: ”Perīmīestõ ma i’z sǭ kä’ddõ, tämā vȯ’ļ vä’ggi guoḑig.” Sǭtõn u’m nuttõn: ”Ja sa tǟnda i’ļ kuolm āigastõ ä’d sǭ kä’ddõ, si’z ma si’n upāntõb pivā vie’d si’llõ järā!” Un trīetsõn piškīz kuŗē ulzõ. Piški kuŗē u’m mõtlõn, kui laz perīmī’e kä’ddõ sǭgõ; pie’rrõ tä’m u’m tund mī’elõ. – Ta u’m lǟ’nd perīmī’e jūr pa pȯisõks. Sīe āigast u’m vȯnd tu’ļļi sõ’vvõ un piški kuŗē u’m opātõn, laz perīmīez ki’llõg vīļa sūozõ. Ta u’m ne’i tīend, ni si’gžõ u’m vȯnd ne’ije’nnõ viļļõ, ku perīmīez u’m nuttõn: ”Kus ma sīe vīļa laz pangõ, mi’n āitis ä’b ūo ne’ije’nnõ rūimõ!” Piški kuŗē u’m kītõn: ”Ki’l si’nnõn piepūtõb siedā viļļõ, ma si’n opātõb tǟnda iztērõ.” Piški kuŗē u’m tīend brūz, sǟl ta u’m perīmī’en opātõn špirkt brõuvõ. Un se ka u’m istund. Ikškõrd u’m perīmī’e jūr attund kilā vaņīm. Ni perīmīez u’m nai kõzāstiz nuttõn naizõn pǟlõ: ”Tūo aššõ sīe potīļ!” Siedā nǟ’dsõ piški kuŗē u’m a’ilõn sǭtõn jūr un nuttõn: ”Perīmīez u’m kä’dsõ, perīmīez u’m kä’dsõ!” Ni u’m tund sǭtõn kā vaņţlõm, mis ne sǟl tīebõd. Sǟl ta u’m nǟnd, ku perīmīez u’m jūond kilā vaņīmõks. Sǭtõn ra’bbõn piškīz kuŗēn a’b pǟl un kītõn: ”Ni sa ūod malāts, ku sa siedā võižt” un karīņţiz tä’mmõn potīļ rīndad je’ddõ.
