Ku ni ne at kūlõnd siedā nī’emõ lȭtstõm un īgõm, ni se mīez u’m võttõn sīe ang un siskõn pȭrand-pūstõb-lūdõ si’llõ. Un se nai u’m võttõn paņ aldõst luktār aš-aššõ i’lzõ un vaņţlõn, mis sǟl u’m, – un īenǟnd, ku ī’d rištīngõn u’m vȯnd se ang jālga sǟr (õz) sisktõd un se rištīng u’m vȯnd näntõn tundtõb. Un ta u’m pa’llõn, a’lgõ mitī’dõn kītõg, ku tämā u’m vȯnd siedā nī’emõ ratstāmõs, ku tämā opātiji näntõn ka (h) , kui võiji sǭdõ pa pāinaks. Ni ta u’m kītõn: “Ligīd pūolstõ īedõ tarā ti’gtaibõ jūrõ un pu’ggõgõd sǟldõst ī’dõks kõrdõ le’bbõ, si’z līb pāina, si’z tēg võitõ sǭdõ pa pāinaks.” Un si’z u’m tikkiž. Sr. 1. VII. 1922 Alfred Damberg, 13, s. Sr. 9. III 190 Sr 70 Kui ikš mīez u’m lǟ’nd rǭ’dõ matām Ikš mīez ä’b ūo novēļõn eņtš rǭ’dõ muntõn andõ. Un tä’mmõn vȯnd pǟgiņ rǭ’dõ. Ta u’m mõtlõn, võtāb sīe rǭ’lōḑ, kōvab mǭn alā. Bet ikš tuoi mīez te’iž u’m siedā ma’ņņõn. Un se u’m grēbõn pūzõ i’lzõ va’kţõm, mis ta sīe rǭ’kõks tīeb. Ta u’m kouvõn sīe rǭ’lōḑ mǭn alā un ī’ž kītõn: “Kis täsā sīes kūožõs mustā bokā mǭ’zõ tapāb, se sǭb sīe rǭ’!”. Bet se mīez, mis sǟl pūs u’m vakţõn, se te’iž u’m ne’i pa vāgiž kītõn: “Agā mustā runts.” Un se rǭ’ matāji te’iž u’m kītõn: “Nu ja, nu ja, ārmaz jumāl, laz si’z īegõ se mustā runts!” Un ku ni se rǭ’matāji mīez u’m kūolõn järā, ni se va’kţiji u’m lǟ’nd kōļõm ne’iī’ž kouvõ, bet ta ä’b ūo lieudõn mittõ midēgõd. Bet ni ta u’m võttõn mustā runts un tappõn sīe mǭ’zõ akurāt sīe kūož pǟl, kus se rǭ’ u’m mattõd, – un ä’b kui tõvās u’m lieudõn rǭ’lōḑ.