Sr. 1. VII 1922 Kārli Damberg, 43, s Sr 1879 Sr 65 Spūokõd rī’jsõ Ikš riekmīez u’m bro’utšõn. Ī’dõ kǭrandõz lǟ’nd pǭlam īemǭjõ. Un si’z perīnai u’m kītõn, ku sǭb ju kil, bet näntõn ä’b ūo kūožõ, kus ne võibõd pānda ma’ggõm. Se u’m kītõn, ku ta lǟ’b sīņõ rī’jõ (nänt āigastõd at ma’ggõnd rī’jsõ) , ku ta bro’utšõb amād rattõdõks si’llõ un magūb sǟl īž rattõd pǟlõ. Un si’z perīnai u’m kītõn, ku sǟl ä’b või magātõ, ku sǟl at seļļist spūokõd, kǟ’mõd, ku sǟl u’m irm magāt (õ) . Se riekmīez u’m kītõn, ku tä’mmõn ä’b ūo irm. Perīnai kītõn, laz si’z set ma’ggõg. Bet ni ta u’m ma’ggõn, ni ikš nuttõn sǟl rī’j pǟlõ: ”Ni sadāb!” Ta ä’b ūo kītõn mittõ sõ’nnõ. Bet ni u’m nuttõn tegīž: “Ni sadāb.” Un ta ä’b ūo ikštõz rõkāndõn vastõ tä’mmõn. Bet ni u’m kuolmõz kõrd kītõn: “Ni sadāb!” Ni ta u’m nuttõn vastõ: “Nu sadā si’z ikškõrd!” – Un si’z u’m tund ne’iku gilgil-gilgil tikkiž rattõd tǟ’dõks. Un ni ūoņdžõl riekmī’en rattõd rǭ’dõ tǟ’dõd. Ni perīnai u’m maksõn ve’l tä’mmõn jūrõ, sīepierāst ku ta u’m a’jjõn sīe spūok järāndõz sǟld, – ta nutīz, laz ta sadāg. Ta u’m je’dmõl ka ne’i nuttõn, bet näntõn u’m vȯnd irm tegīž. Riekmīez u’m kītõn, ku rǭ’ u’m sa’ddõn mǭ’.
