Nädīļd aigõ vȯnd – ūž lǭja u’m kievām, bet pieksõn perīzõks kaţki. Pie’rrõ ä’b ūo emīņ lǟ’nd ka kuŗē pū’gõm. Sr. l. VII 1922 Didrik Brennkopf (Brenkou) 72, s 1850, s Uu Sr 58 Ikš nai tu’ļ vešprāigal o’bbõ Ūdskilāst Sīkrõgõl un ni ta u’m nǟnd, ku knaššõ seļļi barā u’m tund kālmad pǟldõ, kālmadtarā riekstõ rištõ tämmõn vastõ – knaššõd vāldad, noēḑõnd, knaššõd ǭ’rõnd sǟlgas. Un ni sīe naizõn eitõn ne’i irm, ne’i irm, mūoštad (~ mȯištad) , ne’i pi’mdi u’m, un īenõd ne garād paikõl. Nai mõtlõn, mis ni līb. Sǭnd rōškõz pi’ddõz, ikštõz īend kilgõ pīlõm un ni ta set pand pi’ddõz je’dspēḑõn. Ta vaņţlõn tā’giž un ni nǟnd, ku lǟ’nõd je’dspēḑõn, ne’i knaššõ loulõs. Ta u’m ni ruoikõn kuodāj tūlda. – Jarākūolõnd garād täs īž umātõ ju. Sr. 2. VII 1922 Maŗi Andzenov, 66, s. V. Lõkš