4. Ja ānda andõks mäd patud; Sīepierast ku mēg iž ka āndam andõks amadõn, kis mäddõn āt vȭlgas; ja ala vī mēḑi kērtamizõ, aga aga pästa mēḑi äbjõvast. 5. Ja ta rõkandiz nänt pǟl: Kīen täd vail um sõbra, ja se tulks īe sidamõl täm jūr ja rõkandõks täm pǟl: Sõbra, täpiņt minnõn kuolm leibõ, 6. Sīepierast ku min sõbra um riek pǟld min jūr tund, ja minnõn äb ūo, mis tämmõn jeddõ pānda. 7. Ja se sizal vastatõs rõkandõks: Ala vājast mīnda, ukš um juba vizzõ klõkštõt, ja min lapst āt min jūs loval, ma äb või nūzõ sinnõn āndam. 8. Ma kītõb täddõn: Až ta ka äb nūzõks ja äb āndaks tämmõn leb sīe, ku se um täm sõbra, sīegid ta nūzõks ja āndaks sīe pǟlõ ajamiz pierast tämmõn, kuijen sīen um vajag.
