Sadīz sūr vī’mõ ja tōvaz īrgiz pū’gõ ī’dstī’d jemīņ. Piški Ants i’z nǟ jemīņ, kus ta lǟ’b. Perīzõks ta kǭ’tiz riek jarā ja tu’ļ sū’ozõ ulzõ. Se vȯ’ļ vä’ggi irmzi kūož. Sǟ’l vȯ’ļ pǟgiņ tõ’vḑi, drä’ggiņi ōkidi. Ja – piški Ants lekš ka sǟ’lõ ukkõ. Tuoiz pǟvan kǭŗapāinõd līedizt tä’m jarā upāndõn ī’dsõ seļļis ouksõ. Kilā ro’vzt vīžtõ Ants kūolõn lejā tä’m eņtš kuodāj. Piški Ants vȯ’ļ ne’i tundtõb, ku matūkst pǟlõ ja ka kālmad pǟlõ, ku tǟnda matīz, vȯ’ļ amā kilā. Di’drõk pidīz ēņtšta amā le’žgõl kiršt tagān. »Ne’i ku minā vȯ’ļ tä’m amā jõvā sõbrā, » ta kītiz, si’z u’m sieldõ, ku mi’nnõn u’m ka vȯ’lmõst e’žmis kūožõs. Ne’i ta ukūstiz lekš amād matūks ro’vztõn amā je’dsõ, lǭt a’m sǟlgas ja ī’dstī’d sūr kērabiz nanāǭ’rõnõks siļmšti kīņḑiļi pū’stõs. »Mäddõn jegāī’dõn u’m piškīzt Antsõ sūr pūtõks, » kītiz kaļāj, ku amād pie’rrõ matāmõt istīzt matūkst lōda jūsõ. »Mi’nnõn u’m amā sūr pūtõks, » kītiz Di’drõk. Ma tǭ’ž andõ tä’mmõn eņtš vanā loḑā. Ni ma sugīd ä’b tīeda, kus la’z sīe pangõ. Se u’m mi’nnõn set jālgad allõ ī’d. Se va loḑā u’m ne’i jarā arābõn, ku ma sīekõks ä’b või midēgõst tī’edõ ja ka mitī’dõn jarā mīdõ. – Ne’iī’z andõ ka ma ä’b tǭ’: ä’b või umīțigid eņtš viļļõ ne’i jarā pillõ. Eņtš jõvā sidām pierāst rištīng võib mūnda kõrd pǟgiņ kǭ’tõ.
