»Ni u’m tegīž āiga mie’rrõ lǟ’dõ, » mõtliz Ants ja īrgiz ildiņ eņtš ve’jmiz ažād pānda kõrdõl. bet ta i’z sǭ midēgõst sūrdõ tī’edõ, sīestõ ku tu’ļ alz Di’drõk ja kāimiz tǟnda eņtš tīe jū’rõ ī’dstī’d pūoliņ pǟviņ. Sīestõ piškīz Antsõn vȯ’ļ veitõ aigõ ja ta sai ǭrastiz ve’jmiz jū’r. Bet ta mõtliz eņš mīelsõ, ku Di’drõk u’m tä’m amā jõvā sõbrā, ja lūotiz sǭdõ tä’m kä’dst loḑā, mis Ants pidīz vä’ggi jõvā tīekõks. Ne’i piški Ants te’i ī’dõkabāl Di’drõkõn tīedõ, ja Di’drõk tegīž kiz tä’mmõn mingiži ä’bmingiži kītimiži i’ļ sõbrād vȯ’lmiz, mis Ants kēratiz i’lzõ eņtš kabātrǭntõz. Īezõ ta ǭ’dstī’d lugīz nänt le’bbõ, nemē užīn oppiji. Ī’d ȭ’dõn piški Ants istīz mǭzõ ē’ḑõn ǭ’jkilgs. Ildīņ īrgiz uks tagān ikš vä’ggi globātõ. Ullõ vȯ’ļ sūr tōvaz, kis ūlastõs mūrdiz je’llõ, sīestõ piški Ants e’žmõks mõtliz, ku tōvaz globātõb. Bet ve’l tūoizta kõrd sai globātõõt ja ve’l kuolmõz kõrd, ne’i ku am-a je’l dõ’ržiz ja kilīz. »Sǟl līb mingi joutõm riekmīez, » mõtliz piški Ants ja rūoikiz tī’edõ uks vāldiņ. Sǟ’l pīliz Di’drõk luktār ī’ds ja sovā tuois kä’ds. »ārmaz piški Ants, » ta kītiz, »mi’nnõn u’m sūr ädā. Mi’n piški pȯiški sadīz re’ḑḑõlst mǭ’zõ ia rabīz ēņtšta vä’ggi jarā. Ma lǟ’b ni doktār tagān, bet ta jelāb ne’i kougõn ja īe u’m ne’i pi’mdõ, āiga u’m seļļi, ku touvõ mǭkõks kīerõbõd ī’dõku’bbõ. Mi’nnõn si’z rabāgiz mīelõ, ku vȯlks paŗīmstiz, ku sa mi’n a’zmõs lǟ’kst. Sa tīedad, ma –andab si’nnõn eņtš loḑā. Sieldõ ažā, ku si’z si’nnõn u’m tī’emõst mi’n pierāst ka midēgõst.»