»Jõ’vvõ päuvõ ka, piški Ants!» kītiz Di’drõk. »Jõ’vvõ päuvõ», kītiz vastõ Ants, īedsõ paikõl vȭrta paikõm, ja īrgiz mu’idlõ. »Kui si’z si’nnõn ka tallõ lekš?» kizīz Di’drõk. »Lekš kui ä’bkui, » kītiz Ants. »Se u’m vä’ggi jõvīst si’n pūolstõ, ku tü’ļḑ mīnda ka vaņțļõm. Tǭla vȯ’ļ mi’nnõn rǭz lǟlam, bet ni u’m tegīž tikkiž jõvīst, amā mu’r u’m tegīž ka’ddõn.» »Ma tallõ sa’ggõld il si’n mõtliz ja rõkāndiz eņtš kuo’dlisõks, » kītiz Di’drõk, »kui si’nnõn eņtšõn ja kui peļļimizõks ka lǟ’b, i’ļ amā, kui sa ka jelād.»
