― »Kis siz sīnda kārtab?» kizīz kõps. ― »Mīnda amād kārtabõd, » sūrsliz re’bbi. »Mi’nnõn u’m pitkā tabār, ne’i amād pidābõd mīnda su’dkõks, ku ne mīnda kougõnd nǟbõd. Sīestõ siz amād, sa nǟd, mīnda kārtabõd, bet sīnda mitikš āinagi ka ä’b.» »Tīem sǟdimiz!» kītiz kõps. »Ma nä’gţõb, ku mīnda umītigid ka mingi kārtab.» Re’bbi vȯ’ļ sīekõks ī’ds nõ’vs ja ne ne teitõ sǟdimiz. Si’z ne lekštõ kǭ’dskiņ keņžlõm. Kõps neiz, ku tarānaigās ma’ggõbõd lambõd. Jūondkõks ta īekiz lambõd sie’ggõ. Ne ädāgizt ja sūrsõ irmsõ a’ilizt jegāikš eņtš pūolõ. Kõps, sūrstõ rȭmstõ, ku ta u’m sǟdimiz vindõn, īrgiz na’grõ ja na’griz ne’i kildzizt ja seļļiz joudkõks, ku sū pōkiz kǭ’dõ kabālõ. Sīestõ āigast siz kõpsõn u’m lǭ’igi sū.