Izād, algid ertlõgid eņtš läpši kõzzit pǟl; agā agā kazātigid nēḑi klartõksõks ja opātõksõks Izānd nõv pierrõ. (Ef. 6, 4.) Lapstõn Lapst, vȯlgid kūldzizt e, ntš vanbiztõn Izāndõs, sīepierāst ku se um õigist. Ouvõst eņtš izzõ ja jemmõ, se um ežmi käsk, kīen um tõitõks, se um, laz sinnõn jõvīst lǟgõ ja sa kōgiņ jelāg mō pǟl. (Ef. 6, 1–3.) Pālkaliztõn Pālkalizt, vȯlgid kūldzizt näntõn, kis āt täd izāndõd lejā pūolst, kartõksõks ja veržimizõs eņtš sidām vagāmīels kui Kristusõn, äb palkimizõks sīlmad jeds, tōds volda rovvõn mīel pierrõ, agā agā nei kui Kristus pālkalizt, kis tīebõd Jumāl tōmiz pierrõ sidāmõst ja jõvā mīelkõks, kui Izāndõn palkõs, äb kui rovvõn, tieudõs, ku jegāikš, kis midāgid jõvvõ tīeb, sōb sīe tāgiž Izānd kädst, vȯlgõ ta pālkali või vabā. (Ef. 6, 5–8.)
