Tōla ȭdõn. Vȯļ kīlma lumrikāz tōla. Nǟlgast ajdõd keit kõpsūd īezõ mäd tubā ja taļ immõr mōzõ puddiņḑi āina lipskīdi kuoŗŗõs. Ūoņdžõl līedizmõ saggõld lum pǟl ūži kõps tīedidi. Īd pǟvan tuoi Jōņ taļpǟld pivtäud ōbiļț ja ētiz sīe tubā kilgõ, kūoḑõn mäd läb alāz. “Siz um ȭdõn jõvīst nǟdõ, kui ne sīebõd!” kītiz izā. Īrgizmõ väggõ ȭdõgt vȯdlõ. Aga Aga kas tǟnda siz kōgiņ vȯdlõm saim, tōla pǟva äb ūo ju mingi pitkā. Nei ku pǟva vȯļ vōŗõl, kārgiz kū nemē punni kȭŗ mõtsā tagānd. Tuļ īdtõluggõ emīņ ja emīņ ilzõ. Piņ mēg pidīzmõ tubās vizās, īž istīzmõ läb jūr kilāliži vȯdlõm. “Tulgid set julgistiz, lōda um jubā amū kattõd, ” kītiz Jōņ. Agā Agā paņt ēņtšta vȯdlõm, kuņtš tuļt. Minnõn tōžt jubā sīlmad vizzõ lǟdõ, ku ma äkīstiz kougõn neiz nemē midāgid mustõ kūvals likkõm.