Sūr vȭidagslēba. Aņdrõks istīz kōrandõl benk pǟl ja sei vȭidagsleibõ. Vȭidagslēba vȯļ killõld sūŗ, aga aga vel sūŗim vȯļ Aņdrõks sīemiz tōmi. Sǟl tuļ Aņdrõks jūr piški kaņki ja pōliz: “Piuks, piuks. Ānda minnõn ka rōz leibõ, min mag um väggõ tijā! Ku ma līb sūŗ, siz ma kāndab sinnõn munā, piuks, piuks!” Sǟlīž istīz ka piški kutški, se utīz: “Andzi, visk minnõn ka īd piškiz kabāl, min mag um väggõ tijā! Ku ma sūrõks sōb, siz ma vȱidab sin kōrandt, vau, vau!” “Miau, miau, ānda minnõn ka īd piškīz kabāl, ” pōliz piški kašpūoga: “Ka min mag um tijā. Ku ma sūrõks sōb, siz ma akūb sinnõn jegā pǟva īd īr, miau, miau!” “Mǟ, mǟ, ku ma sūrõks sōb, siz ma āndab sinnõn am pierāst villõ!” nutīz rõv pǟld ūonõpūoga, “Ānda minnõn ka īd piškiz kabāl!”