Sūr vȭidagslēba. Aņdrõks istīz kōrandõl benk pǟl ja sei vȭidagsleibõ. Vȭidagslēba vȯļ killõld sūŗ, aga aga vel sūŗim vȯļ Aņdrõks sīemiz tōmi. Sǟl tuļ Aņdrõks jūr piški kaņki ja pōliz: “Piuks, piuks. Ānda minnõn ka rōz leibõ, min mag um väggõ tijā! Ku ma līb sūŗ, siz ma kāndab sinnõn munā, piuks, piuks!” Sǟlīž istīz ka piški kutški, se utīz: “Andzi, visk minnõn ka īd piškiz kabāl, min mag um väggõ tijā! Ku ma sūrõks sōb, siz ma vȱidab sin kōrandt, vau, vau!” “Miau, miau, ānda minnõn ka īd piškīz kabāl, ” pōliz piški kašpūoga: “Ka min mag um tijā. Ku ma sūrõks sōb, siz ma akūb sinnõn jegā pǟva īd īr, miau, miau!”
