Tuļ tōla, sadīz lūnda. Piški kūzõ sai vālda am sälgõ. Oksād lomīst kil mōzõ, agā agā vȯļ lem ja jõvīst. Ja piškiz kūzõ alā tuļ jegā pǟva maggõm piški kõps. O, kui armstiz ȭŗiz ta vastõ kūzõ tõvvõ eņtš kaŗŗizt palgõ. Ikškõrd kizīz piški kūzõ kõps kädst: “Ūod sa nǟnd siedā jarrõ, mis mäd meņšt tagān um?” - “Ma ūob nǟnd, ” vastātiz kõps: “Agā ni ta um kattõd jejkōndkõks ja jejkōņtš tež lumvōdõks.” Ikškõrd ūoņdžõl tūndiz piški kūzõ, ku kõps īekiz eņtš pōdõst ulzõ. “Mis sīnda ädāgtiz?” kizīz ta. Agā Agā kõps ūrgiz jubā jedspēḑõn. Pȭzõd vail ta vel ikškõrd kūldiz, agā agā siz īrgiz kierdõ jarā īekõ. Ja kadīz jarā. Ni kūliz piški kūzõ kougõnd lapst lōlamizt. Pakānd ne tuļtõ ležgõl. Pīlizt piškiz kūzõ jūs ja ilmizt iļ täm ilūzõm. Vaņīmi nēšti nustīz kīrazt ja siz piški kūzõ sadīz immõr. Ne paņt täm piškīz rieggõ pǟl ja lekšt kuod pūolõ. Agā Agā rek lekš iļ maggijiz jōra kōrandõl jōra tagān. Kūoḑi pīliz piški kūzõ lemmõs tubās. Puskāntõb ažḑi ja magḑõmidi käbīņtizt täm oksīz. Knaššõd kīņḑõld sait tämmõn jūrõ pandõt. Piškiz kūzõn vȯļ väggõ jõvīst. Siz paņț kīņḑõld palām ja lapst lōlizt. Agā Agā läb tagān istīz kõps ja itkīz. Tämmõn vȯļ piškīzt kūzõ zǟl. Piški kūzõ kūliz kõps itkimizt. “Alā itk, piški kõps!” kītiz ta: “Vȯtš eņtšõn mū piškiz kūzõ! Mõtsās um nēḑi pǟgiņ.” Agā Agā kõps itkīz ja itkīz - “Äb ūo sǟl tūoizta nei ārmazt kui sinā!” kītiz ta.