Piškiz kūzõ igā. Kazīz mõtsās piški kūzõ. Ta vȯļ kūoḑi ja knaš. Pǟvaļiki pēstiz täm aļļidi okšti. Tūļ ǟltiz täm laddõ. Ikškõrd ta kizīz eņtš vanātōțiz kädst: “Sinā ūod pitkā ja võid kōgaz vaņtlõ, kīt, mis sa sǟl nǟd?” Ja vanātōți vastātiz: “Ma nǟb īd piškiz jōra meņšt tagān. Aga Aga jōra tagān ma nǟb kōrandt, ja sǟld kilūb ȭdõgiņ lapst lōlami. Tuļ tōla, sadīz lūnda. Piški kūzõ sai vālda am sälgõ. Oksād lomīst kil mōzõ, agā agā vȯļ lem ja jõvīst. Ja piškiz kūzõ alā tuļ jegā pǟva maggõm piški kõps. O, kui armstiz ȭŗiz ta vastõ kūzõ tõvvõ eņtš kaŗŗizt palgõ. Ikškõrd kizīz piški kūzõ kõps kädst: “Ūod sa nǟnd siedā jarrõ, mis mäd meņšt tagān um?” - “Ma ūob nǟnd, ” vastātiz kõps: “Agā ni ta um kattõd jejkōndkõks ja jejkōņtš tež lumvōdõks.”