Ežmõks tuļ kõpspȯis ōbiļnurmõ. Kil vȯļ sǟl knaš! Ja ōbiļ māitsiz sīd ka pǟgiņ paŗīmstiz kui kuonnõ! Siz ta tuļ kuordõ tarā jūr. Leb tarā pāistizt līebizt nōțõlīedõd. “Sōnd ma nēḑi ka maitsõm, ” mõtlīz kõpspȯis ja vaņtliz vȯtšõs immõrkouți. Sǟl ta neiz tarā al piškiz ouk ja – šlipst – vȯļ ta sizāl. “Kuodāj lēmizõks mingizt äddõ äb ūo, ” mõtlīz kõpspȯis ja groužiz ilm murtõ nōțõlēḑi. Set siz, ku vȯļ täudlistiz pimdõ, tōž ta tarāst ulzõ paggõ. Agā Agā – o ädā! Ta iz līeda emīņ oukõ, kust ta vȯļ sizzõl tund. Kil ta īekiz immõrkouți, kil vȯtšīz, agā agā oukõ sīegid iz līeda. Murāgõl immõrkouți nūškõs ta pugīz īd sūrd līedõdõks nōțõ alā. Ni ta kūliz, kui kõzzi kōrandpiņ, killõld ležgõl, eņtš skēḑidi tõmbõs giļžtiz ja nõržõs utīz. Sǟlīž libštiz midāgid leb ȭg ja ōŗiz irmziz īelkõks: “Uhū, uhū!” - “Ku ne mīnda nǟbõd, siz um min tutkām, ” mõtlīz irmstõ kõpspȯis ja veržiz amā lejā jūs. Täs ta kūliz ōbiļnurm pūold vāgižt nutāmiz: “Pūoga, min ārmaz pūoga!” - “Se um ju jemā!” mõtlīz kõpspȯis rīemlõs ja nutīz vastõ: “Täs ma ūob, jõvā jemā, täs tarās ma ūob!” Jemā kūliz siedā ildīņ, līediz pakānd ouk, kust pūoga vȯļ sizzõl puggõn, ja siz īekizt ne mȯlmõd mõtsā pūol.