arū sǭdõ jõvāmt sǭdõ kä’ddõ sǭdõ kilmõ sǭdõ i’ļ pǟ (~ pi’ds pǟdõ; ~ vastõ pǟdõ) sǭdõ mit ku ä’b sǭ nǟ’dõ Ma sai tieutõ i’ļ si’n. Ni ma sǭb se lōz, ni sǭb se ažā. Ta sai eņtš nǭ’võ sǟ’l. Ma i’z sǭ mittõ sõ’nnõ sūstõ ulzõ. Ma i’z sǭ mittõ ambõ alā. Rištīng sǭb jālgad alā. Sa said sīe järā eņtš ka’ggõlstõ. Ma sai sīe neitst eņtš kä’ddõ. Ku sa’lliz sǭb kä’ddõ, se u’m ve’ggi. Sa said pieksõ pi’ds suoŗmi. Ne’i veitõ, ne’i ku kaš ä’b sǭ sīedõ. Ma tǭ’b sǭdõ, la’z maksāg, mis maksõs. Siedā ä’b või sǭdõ, kui sa kūldaks maksākst. Ma set sai makā sū’zõ, emīņ ma i’z sǭ. Ma sai tä’m sieldõks. Ku sǭb lemḑi sīedõ. Sai pitkā nanā un uid. Said sõnā vi’zzõ. Se u’m tarānaigās sǭdõt. Kus ta u’m sǭdõt? A’ž sa ne’i kītõd, si’z sa sǭd dū’rõks vȯntsõ bokt! Se smi’rdõb tabākõks. Rǭ’ ä’b smi’rd, võib glä’bbõ ja pi’ddõ. Sa set slo’bbõrtõd, se mit midāgõst ä’b ūo, mis sa tī’ed. Sa kǭjkõks ka set slo’bbõrtõd sīemnaigõ. kǟ’dõ sklēndartõs Kis tīedõ jelāb, sīen ä’b ūo aigõ sklēndartõ. Skaņūb blek, glǭz.