ä’b tīeda, ne’iku sigā pivāpäuvõ Sa tikkiž tīedad i’ļ tä’m (~ tä’mstõ) . Kis siedā tīedab! Tīeda ni! Ma ä’b tīeda ä’b īedõ, ä’b päuvõ. Ne’i je’n sa tīedad ne’iku sigā pivāpǟvast. Ma tǭ’b sǭdõ tieudõ. Ma āndab tä’mmõn tieudõ, la’z ta tīedag tī’edõ. Se jõvīst vȯ’ļ tieudtõb. Se īeb mä’d tieudtõb. Set jumāl touvõsõ tīedab, mä’ddõn u’m mēļ piški. Ta tīedab leibõ tī’edõ; kis ju mūoštab tī’edõ, se tīedab, kui tǟnda u’m tī’emõst. Ta sǭb tī’esiņtõd. Tīeratõks! knaš tie’g izā tie’ggõ kū’oḑõn izā tie’ggõ Ūž Testament Vanā testament