Sr 66 Vīlkatõks mīb eņtš amātõ Ikškõrd u’m vȯnd ikš vīlkatõks Rīgõ sīlda pǟl. Un si’z sǟl u’m vȯnd (~ at vȯnnõd) pǟgiņ ro’vžti un si’z se vīlkatõks u’m ki’zzõn, või mingi nēšt (i) ro’všti ä’b tǭ’ ītõ amātõ vȯstõ – rištīng gīmõks ta u’m vȯnd. Un si’z ne ātõ ki’zzõnd, mis se vȯļļi pa amāt. Se vīlkatõks u’m kītõn: vīlka! Si’z ne ro’vzt ātõ pa ma’ņņõnd (~ tieudõnd) , ku se u’m vīlkatõks, un si’z ne ātõ tǟnda trī’etsõnd je’dspēḑõņ. Un si’z u’m lǟ’nd ne’iku vilkõs ī’d je’dspēḑõņ. Mäm un vanā Griet kä’dst kūliz . Sr. 2. VII 1922 Vilma Damberg, 11, s. Sr 1911