Opātõkši Lōtkub kaitsijidõn Lōtkub kaitsijidõn um vȯlmõst äbsuņdtõtõn, īd naiz mīen, mõistlizõn, kovālõn, sǟdzizõn, kis vȭridi võtāb vastõ, kis mūoštab opātõ, äb jūojizõn, äb kõzīzõn, agā agā louglizõn; äb kīvijizõn, äb rō tōjizõn, agā agā kis kil eņtš kuod jõvīst vōļikšõb, kīen āt kūldzizt lapst amās ouvs; äb ka seļļizõn, kis ni set um usklizõks īend; kis pidāb ēņtšta ustātõb sõnā opātõks jūr, laz võigõ pūdiz opātõksõks nõvvõ andõ ja ka suņdõ vastõrõkāndijidi. (1 Tim. 3, 2–4. 6; Tit. 1, 9.) Sõnā kūlijidõn Mǟdligid eņtš jūodijidi, kis āt täddõn Jumāl sõnnõ rõkāndõnd, pangid tǟdõl nänt jelāmiz lopāndõks, kǟgid nänt usk pierrõ. (Hebr. 13, 7.)