Ä’b ūo rūmõ magātõ. Tī’e mi’nnõn rūmõ, kus istõ võib! sūrd rūimõd amād rūimõd rovžti tǟdõd Ta sai eņtšõn ūd rūimõd. Täs u’m veitõ rūimõ. Rõ’v u’m piški, kǭrand sidāmõs. rȭmõ tī’edõ amādõn rȭmõks Eņtšõn vȯ’ļ rȭm nǟ’dõ. Siedā ta tei rȭm pierāst. Läpš tei va’nbiztõn rȭmõ. ku’bbõ rõkāndõ le’bbõ rõkāndõ sǟlgatagān rõkāndõ tuoizõn tagān rõkāndõ vastõ rõkāndõ rõkāndõb ne’i, ku sīekõld lǟ’bõd pi’ds ga’isõ pǟ tǟdõks rõkāndõ ne’iku zīḑ tsigīņõks rõkāndõb sūod-sǭmald ī’dõku’bbõ rõkāndõ tūldõ-tōvaztõ (~ sittõ-paskõ) rõkāndõ rõkāndõb ne’iku bǭļast Ta rõkāndõb mi’nnõn vastõ – tǭ’b se tīedaji vȱlda. Ma rõkāndõb si’nkõks ne’iku sāinaks. Ikš rõkāndõb tarāst, tuoi tarā oukstõ: ī’dtõ rõkkõ ä’b rõkāndõt. Ma rõkāndõb si’nkõks ne’iku zīḑ eņtš pǭtiŗi. Mēg rõkāndõm ne’iku sigā gūogõks: ikš lǟ’b ga-ga-ga, tuoi rokīņțõb. Mitikš zīḑ ä’b mūošta, mis sa rõkāndõd. Mēg rõkāndõm sūstõ sū’zõ, ī’d tuoiz jūsõ. Ne rõkāndõbõd ī’dtuoizõn sū’zõ. Ūom rõkāndõnd!