natuke külma saada rǭžki kilmõ sǭdõ
Ma olen külma saanud. Ma u’m sǭnd kilmõ.
Külm püsib. Kīlma pī’lõb.
Külm ei luba edasi minna. Kīlma ä’b vēļ lǟ’dõ je’ddõpē’ḑõn.
Tuleb külma. Līb kilmõ.
Uksest tuleb külma. Uksõst tulāb kīlma.
Külmaga ei edene. Kīlmaks ä’b lǟ’ je’ddõpē’ḑõn.
Külm oleks ta ära võtnud. Kīlmatõks vȯlks tä’m võttõn.
külm ilm kīlma āiga
külm inimene kīlma rištīng
Mul on külm. Mi’nnõn u’m kīlma.
Ilm läheb külmaks. Āiga īeb kīlmaks.
On nii külm, et peab värisema. U’m ne’i kīlma, ku u’m dõ’ŗžõmõst.
Käed niipalju külmad kui surnul. Kädūd ne’i je’n kīlmad ne’i ku mirīņõn.
Käed, need on külmad nagu jäätükid, nagu ära külmanud. Kädūd, ne attõ kīlmad ne’i ku jeikabāld, ne’i ku jarā kilmõnd.
Kui läheb vette pesema, siis on külm nagu raud; kui joob, on külm kui jää. Ku lǟ’b vie’d si’zzõl pie’zzõm, si’z u’m kīlma ne’i ku rōda; ku jūob, u’m kīlma ne’i ku jei.
Ma olen ennast ära külmetanud. Ma u’m kīlmatõn ēņtšta.
Ära külmuta end! Alā kīlmat ēntšta!
Aken külmub kinni, seal kunstnik joonistab neid roose. Lä’b kīlmatõb vi’zzõ, sǟ’l kuņštnikā tǟ’tõb nēḑi rūožidi.
jääks külmuda jeiõ kilmõ
kangeks külmuda kangtõks kilmõ
sirgeks külmuda kūoḑizõks kilmõ
kinni külmuda vi’zzõ kilmõ
ära külmanud nagu kringel (~ silk) jarā kilmõn ne’i ku kringiļ (~ siļk)
Meri külmub kinni. Mie’r kīlmab vi’zzõ.
Ta kulub ära, kui jääb kuivaks nagu puu. Ta dilūb järāndiz, ku īeb kūjaks ne’i ku pū.
Uued kingad kuluksid nagunii ära. Ūd kǟngad ku’llõkst ne’ikuine’i jarā.
põrand kulub pȭrand kulūb
Raha kulub kiiresti. Rǭ’ kulūb pakānd.
Mida süüakse, see kulub. Mis sīeb, se kulūb.
läbi kuluda jarā ȭrbõ
Püksireis võib olla läbi kulunud. Bikšõraigā võib vȱlda jarā ȭrbõn.
aega kulutada a’igõ ku’ltõ
jalatseid kulutada kengmidi ku’ltõ
raha kulutada rǭ’dõ ku’ltõ
ära kulutada ulzõ ku’ltõ
kulutatud aeg tērdõt āiga
Nöör kulutab puud. Šnūor ku’ltõb pūdõ.
Palju raha kulutati ära. Pǟgiņ rǭ’dõ tēriz jarā.
Ära kuluta! Alā tēr!
kummaski käes õun kummit kä’dsõ umārz
kummalegi anti kummitõn āndiz
kummaski küljes oli kaks auku. Kummiš kilgsõ vȯ’ļt kakš oukõ.
Kumbki teeb oma tööd. Kummit tī’eb eņtš tīedõ.
erisugune inimene eņtšvīți rištīng
imelik inimene eņtšvīți rištīng
Sellist imelikku inimest ei ole nähtud. Seļļi eņtšvīți rištīng ä’b ūo nǟ’dõd.
Sellist imelikku inimest ma ei ole näinud. Seļļizt eņtšvīțizt rištīngt ma ä’b ūo nǟnd.
Ta on kummaline inimene. Ta u’m merk rištīng.
