Perīnai kuŗē kīņḑšõ. Ikš mīez um tund tīestõ kuodāj, nei ku vanāst keitõ mȯizõs. Un ta (u) m muskant ka vȯnd. Ni pūtõn vastõ broutšõ tämmõn sūrizānd karītõdõks, sūrd mustād ibbišt je’dsõ un su’llõst tikkiž īņiz. Un sǟdõb tǟnda, voi tämā äb või lǟ’dõ spēļõm näntõn kōzgiņiz tämīezõ. Nei ta kītõn nei, täm äb ūo īņiz ne spēļõd. Ni se kītõn, kil tämā gōdõb spēļõd ka, ku laz set läkkõ īņiz. Nǟ’, ni ta lǟ’b, istāb ka ne karitõd si’llõ, ni lǟb neika tūļ. Nä, ni at īds sūr mȯizõs. Un ni ka (u) m sīedõ, jūodõ, un ni tämā spēļõb, panbõd, laz ta ni spēļõg, ku näntõn līb brūț drīz kuonnõ, ku ta sōji rōdõ neijõn ku, amād kabātõd tǟdõd rō’dõ. Joutõm mīez, ta (u) m mõtlõn, ni set um jelāmi. Ni ta pand benk pǟl sūr kū’j siedā rō’dõ, kabātõd tǟ’dõd. Bet ni tulbõd ziņaks, ni kūlõb, ku tulbõd brūțõks a’ilõ. Ni tǟm ka (u) m dūšõg spēļõmõst. Nǟ’, ni tulāb brūț ši’llõ, krūonõd pǟs un šleijõrd un... Un tämā ni spēļõb un ne ka daņtšõbõd. Un se brūț ka īekõn nei, ku pollõd (!) likkõnd ī’d. Un ni tämā mõtlõn: „Mõštagid, glūžõ seļļi ī’ž brūț neika kuonnõ mäd perīnai. Un ni lǟbõd lōda jūr sīemõ, un tämā nǟ’b, ku se u’m nänt perīnai. Bet ni ta lǟb jūrõ ki’zzõm: „Sinā eid tokš kuodāj, mäd perīnai, kui sa tǟnõ said?“ – Ni tämā, neika ta nei lǟ’b ki’zzõm, nei, moštagõd, nei ka’ddõbõd mõizõd järā, tu’ld järā – un ni (u) m sīes eņtš rī’sõ, kus ta (u) m je’llõn.