Pr 31 Buŗā kōļ. Mīed at vȯnnõd sūrḑi laiḑi ildzõ viedāmõs, se (u) m vȯnd si’gžõ, ne britškad mis vȯļțõ. Un ni (u) m ikš mīez tund tu’bbõ, ku ta (u) m ni jarā kilmõn, tämā äb nuotīe eņtš kōļ vāldiž, mis tämmõn um immeŗkouțe. Bet ni tuoi miez teiz kītõb: „Minā tīeb sinnõn.“ Un se (u) m kītõn: „Min äb ūo sīnda vajāg, min um eņtšõn, kis minnõn tīeb.“ Ni ta (u) m nuttõn – se, kīen se kōļ vȯļ – immeŗ kuolm kõrd nei: „Leibišṓn!“ Se tämmõn vȯļ še kuŗē kēļ, mis ta nutīz, – un ni (u) m kōļ šaddõn neiī́ž immeŗd jarā bes ītõ kätā.